Iets over mijzelf:

Mijn hele leven heb ik huisdieren gehad. Toen ik klein was hadden we een kat genaamd Miezel die tot zij overleed altijd ouder is geweest dan ik. Ik zorgde heel goed voor Miezel, zo knipte ik haar snorharen een stukje af toen ik 3 jaar oud was omdat 'dat anders toch wel heel erg moest kriebelen bij Miezel'.

 

Ik was 14 toen Miezel overleed. Ontroostbaar was ik. Tot er bij een collega van mijn moeder een zwangere straatkat rondzwierf. We hebben ons over het beestje ontfermd dat broodmager was en ook onder de schurft zat. 6 weken later hadden we een prachtnest van 6 kittens. Wat een lol met de schatten, de hele dag kon ik bij ze zijn. Uit school en snel naar huis. We hebben één van de kittens zelf gehouden, en nu hadden we moeder en dochter: Mandy en Didi.



Op mijn 19e ging ik op kamers wonen en heb toen een prachtig stel katten uit het asiel gehaald. De vorige eigenares was allergisch voor katten. Deze heette Tommy een mooie rode poes en Gismo, een cyperse poes. Die vond het heerlijk om op de koelkast te liggen: lekker warm zo vlak bij de moter. Tommy had de gewoonte om te 'mekken' als ze iets van het aanrecht had gehaald: zo verraadde ze zichzelf altijd.



Nou ja, wat doen zoveel katten nou dan op een site voor honden? Ik ben na mijn studie een jaar gaan reizen en heb de katten bij een vriendin en huisgenote gelaten die verzot op ze was. Voor een jaar was het idee. Maar toen ik een jaar later terugkwam barstte ze in tranen uit dat ze al weken niet kon slapen omdat ik de katten weer mee zou nemen. Dus: Zij heeft de katten gewoon lekker gehouden.



Ik ben gaan samenwonen en de buren hadden een Cavalier King Charles Spaniel. Daar is mijn liefde voor deze slimme knuffelkonten begonnen. De keuze was snel gemaakt dat wij ook een Cavalier King Charles Spaniel wilde en dat is Phoebe (nu dik 11 jaar) geworden.



Het is al jaren een droom van mij geweest om een nestje te hebben (en als het leuk is méér nestjes). Toen ik begin van dit jaar de documentaire zag 'Pedigree dogs Exposed' en het daaropvolgende Zembla ben ik me kapot geschrokken. Ik heb altijd gedacht dat rashonden heel gezond waren. Tegelijkertijd wakkerde dit mijn droom om een nestje te hebben behoorlijk aan. Maaar, wél een zo gezond mogelijk nestje. En, puur voor de hobby.

 

Dat begint bij honden met stamboom want dan weet je wat over de afstamming. En, tegenwoordig ook meer over de gezondheidsresultaten van de ouders en/of grootouders. Natuurlijk zijn onze honden getest op erfelijke aandoeningen. Daarmee hoop ik op zo gezond mogelijk nageslacht.

 

Wil je meer lezen over de gezondheid, lees dan op het tabje 'Gezondheid' verder.